De Cseh-methode dankt haar bestaan aan het feit, dat de ontwikkelaar Andreo Cseh zich gedwongen zag een Esperanto-cursus te geven voor een publiek bestaande uit arbeiders van verschillende nationale afkomsten. Leerboeken waren niet beschikbaar door de oorlogsravage van de Eerste Wereldoorlog. Cseh besloot hierop geen normale cursus te geven, maar slechts een simpele conversatie te houden met zijn publiek. Hij was slechts gewapend met een bord en een krijtje, zijn publiek met papier en potlood. De proef slaagde zeer succesvol: na twintig lessen van twee uur kon men vloeiende gesprekken voeren met elkaar, in het Esperanto. Hierna volgenden cursussen door heel Roemenië en daarna door heel Europa. Vanaf de jaren dertig woonde Cseh in Den Haag, waar het Internationaal Esperanto-Instituut gevestigd is.

De principes van de methode zijn:

1. het niet gebruiken van een leerboek
2. het niet gebruiken van een nationale taal, maar verklaring van nieuwe woorden door middel van reeds verklaarde woorden
3. gezamenlijke herhaling van antwoorden
4. het toepassen van conversatie over actualiteit in plaats van schoolse voorbeelden.
5. een rijke toepassing van humor en grappen
6. het aansporen tot het vinden van de grammaticale regels zodat de leerlingen zelf de regels van de spraakkunst samenstellen.

De cursus wordt zo mogelijk gegeven door een buitenlandse docent, om punt 2 te waarborgen.

Literatuur:

• Baza Cseh-kurso (instrukcilibro) (Den Haag: Internationaal Esperanto-Instituut 1992; 8e druk) 174 pagina's, €10,—.
• Andreo Cseh, Konversacia Vortaro (Den Haag: Internationaal Esperanto-Instituut 2010; 6e druk) ISBN 978-90-805651-3-5, 112 pagina's, €13,—.
• Ed Borsboom, Vivo de Andreo Cseh(Den Haag: Internacia Esperanto-Instituto 2003) 313 pagina's, €18,—.